หลังจากออกจากโรงพยาบาลแล้ว
ทันทีที่ถึงที่พักแล้วฉันจำได้แค่ว่าทานชาข้าวโพดและน้ำฟักทองที่โรงพยาบาลให้มาเองค่ะ
ทำไมฉันถึงได้กระหายน้ำอย่างนี้ละ~
พยายามข่มใจกับอาหารที่ชอบทั้งอาหารรสจัดและไก่ทอด
พยายามกลั้วคอเพื่อไม่ให้อาการยิ่งแย่ลงไป
นอนนิ่งๆอยู่อย่างนั้นแต่รู้สึกว่าอาการบวมไม่ได้ลดลง
เลยหยิบหมวกขึ้นมาใส่ออกไปเดินเล่นบ้าง ฉันใช้ชีวิตแบบนั้นทุกๆวันค่ะ
เพื่อให้อาการบวมหายไวๆ ใบหน้าจะได้สวยงามและไปทำงานที่ฉันอยากทำ

หลังจากผ่าตัดแล้วเขาบอกว่าต้องดูแลส่วนที่บวมให้ดีที่สุดเป็นเวลา 1 สัปดาห์
รวมถึงไปเรียนรู้วิธีการดูแลอาการบวมจากโรงพยาบาลและเดินเล่นเป็นประจำ
ซึ่งเขาบอกว่าคนที่สันจมูกค่อนข้างกว้างและมาศัลยกรรมให้เล็กลง จะมีอาการบวมที่นานกว่าคนอื่นๆ
ถึงแม้ว่าจะถอดเฝือกหรือผ้าพันแผลออกแล้วเห็นไลน์ได้ชัดเจนถือว่าการสัลยกรรมผ่านไปด้วยดี ~
ตอนที่ใส่เฝือกและมีผ้าพันแผลนั้น จะเหมือนกับคนไข้มากเลย
เวลาไปเดินเล่นก็ต้องคอยระวัง
แต่ตอนนี้เห็นว่าเนื้อที่ใบหน้าเริ่มเข้าที่แล้วทำให้ไปไหนมาไหนได้อย่างสบายใจค่ะ

ฉันได้มองใบหน้าของตัวเองแล้วเห็นว่ามันเล็กลงจริงๆค่ะ ทำให้รู้สึกว่า ตา จมุกและปากของฉันดูใหญ่ขึ้น
ทั้งที่ไม่ได้ศัลกรรมตาเลยะคะแต่พอใบหน้าเราเล็กลง มันทำให้ดวงตาเราดูโตขึ้น
ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรค่ะ คนที่มีกระแสตอบรับที่ร้อนแรงมากๆก็คือเหล่าเพื่อนๆค่ะ 

ทึกคนต่างบอกว่า สวยขึ้น ใบหน้าดูเล็กลง อิจฉา ต่างๆค่ะ
และฉันได้ลองถ่ายรูปเซลฟี้ตัวเองและทำเป็นรูปโปรไฟล์คะเค้าบางคนที่ไม่เคยติดต่อมาเลยกลับทักทายมาว่าช่วงนี้ทำอะ
ไรอยู่ ซึ่งถือว่ากระสอบตอบรับจากคนรอบข้างค่อนข้างที่จะเปลี่ยนแปลงไปค่ะ
ใบหน้าหายจากอาการบวมหมดแล้ว เลยไปถ่ายรูปเพื่อใช้สมัครงานอีกรอบค่ะช่างภาพที่สตูดิโอบอกว่าใบหน้าของฉันเล็ก
ไม่ต้องทำโฟโต้ช็อปเลยก็ได้ และขอรูปของฉันอัพในหน้าโฮมเพจของร้านค่ะ ^^;

พอบอกทุกคนว่าไปทำศัลยกรรมมา ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวว่าดูเป็นธรรมชาติมาก ถ้าไม่บอกก็ไม่มีใครรู้ 
และถามหาโรงพยาบาลที่ไปทำมาใหญ่เลยค่ะฉันเองก็ชมไปเยอะเลยนะคะ

[ หลังจากผ่านไป 6 เดือน ]